25 януари 2010

Лунен Олдрин

Мислех си днес, че подобно на облеклото и обущата, очилата, чантата или раницата, тапетите в хола, плочките в банята, плакатите в стаята ти, когато си малък, мелодията с която звъни телефона, надписа върху колата или колелото, съвременните хора си намираме и други начини да изразим себе си.

В петък избрах от десктопа да ме гледа Едуин Олдрин. Стои си на Луната, един връх, който малцина можем да постигнем. Жалко за падението му след това. Ние, които сме изкачили много по-ниски върхове, понякога  падаме доста по-зле и по-трудно изпълзяваме от дупката.


Няма коментари: